Objawy depresji mogą być różne, jednak niezależnie od ich nasilenia, częstotliwości epizodów depresyjnych oraz powodów ich występowania, jeśli chodzi o profilaktykę i leczenie depresji, jedna rzecz jest tu wspólna dla wszystkich ludzi – motywacja do zmiany i chęć działania.

Jak mocno zależy Ci na polepszeniu swojego samopoczucia? Jak bardzo chcesz znowu poczuć, że pomimo bólu psychicznego i codziennej walki o przetrwanie wciąż panujesz nad swoim życiem?

Wszystko mi mówi, że skoro tu jesteś to bardzo Ci zależy, więc czytaj dalej.

Można czytać o motywacji, o zaleceniach lekarzy dla chorujących na depresję, można oglądać filmy motywacyjne, można mówić i planować, co będziemy robić, abyśmy poczuli się lepiej…niestety, to wszystko będzie na nic, jeśli zabraknie w tym wszystkim naszego działania.

W mojej pracy, w przeciętnym tygodniu, rozmawiam z co najmniej 6 osobami zmagającymi się z depresją. Jest to jedna z głównych przyczyn, dla której pacjenci przychodzą po poradę. I tutaj zauważam niepokojący i niezmiennie powtarzający się schemat. Ludzie chcą pomocy, żeby poczuć się lepiej i być w stanie funkcjonować na normalnym dla siebie poziomie, ale nie mogą się przemóc, aby zrobić w tym kierunku pierwszy krok. 

W dużym stopniu jest to problem wynikający, niestety, z braku odpowiedniej pomocy i wsparcia, czy to w otoczeniu najbliższych, czy też tego profesjonalnego, bo należy pamiętać, że profesjonalne wsparcie jest jednym z podstawowych komponentów rekonwalescencji.

Dodatkowo, najczęściej wymienianymi objawami depresji są brak energii, brak celu, brak czerpania przyjemności z czynności, które w przeszłości sprawiały nam radość. Nic więc dziwnego, że ludzie chorujący na depresję stopniowo zaprzestają wszelakich aktywności.

Jeśli cierpisz na depresję, to jest to poważna choroba, która sama się nie wyleczy. Nie spodziewaj się, że leki uczynią cuda. One wspierają proces rekonwalescencji, ale to Ty jesteś odpowiedzialny za to, żeby go przyspieszyć.

Rzeczywistość jest taka, że jeśli sam nie wzbudzisz w sobie nawyku robienia małych rzeczy, ale codziennie, bez znaczenia na to, jak ciężko Ci jest, nic się nie zmieni, a Twoja choroba będzie się pogarszać.

Dlatego na tym blogu, na każdym kroku, tak bardzo zachęcam Was do wyrabiania w sobie pewnego rodzaju samodyscypliny, która może pomóc w odzyskaniu utraconej motywacji, kiedy zajdzie taka potrzeba.

Poniżej znajdziesz listę kilku wskazówek, z których możesz skorzystać podczas swojej rekonwalescencji. Pamiętaj, że we wszystkim liczy się regularność. Możesz wybrać z tej listy jedną czynność albo zrobić po trochu z każdej, wybór jest Twój i Ty wiesz najlepiej na co Cię akurat dzisiaj stać.

Codziennie rano wstań z łóżka, weź prysznic i ubierz się.

Mógłbyś zapytać „ale po co, przecież i tak nigdzie nie wychodzę”. To jest bez znaczenia. Znaczenie ma za to wyrobienie w sobie nawyku. Po przebudzeniu się nie rozmyślaj, nie dawaj swojemu umysłowi szansy na przekonanie Cię, że nie warto wstawać „bo i po co”. Twój umysł wykorzysta każdą sekundę, aby uczynić z niej najgorszą chwilą Twojego życia, tak więc nie daj mu tej sposobności. Uwierz mi, że poczujesz się odrobinę lepiej po założeniu czystego ubrania i otworzeniu okien w pokoju. Polecam też spanie przy otwartym lub lekko uchylonym oknie, jeśli jest taka możliwość.

Miej przygotowany plan czynności do wykonania – ustal swoją rutynę.

Nie muszą to być wielkie projekty, mogą być to małe rzeczy, z których wykonania będziesz miał satysfakcję. Możesz zmyć naczynia, nie musisz wszystkich od razu, będzie super, jak zmyjesz kilka kubków. Możesz wyjść na 20 minut spaceru wkoło bloku lub zetrzeć kurz w jednym pokoju, nie musisz od razu sprzątać całego domu. Jeśli lubisz czytać, postaraj się skoncentrować na jednej stronie ulubionej książki. Jest mnóstwo rzeczy, które możesz zrobić i nie panikuj, jeśli uda Ci się zrobić tylko, bądź aż jedną rzecz z listy, którą sobie przygotowałeś. Jest super i tak trzymaj.

Uświadom sobie, że to jak okropnie się dzisiaj czujesz nie będzie trwać wiecznie.

To jak się czujesz w końcu minie, a Ty już dzisiaj możesz sobie pomóc poprzez wykonywanie małych czynności i odhaczania ich ze swojej listy. Da Ci to poczucie osiągnięcia celu i zmotywuje do większego wysiłku. Możesz również prowadzić dziennik, dzięki któremu będziesz mógł obserwować swój postęp. Jest to dobry sposób na zidentyfikowanie czynności, które w szczególności Ci pomogły.

Unikaj negatywnych rzeczy i ludzi.

Mam tu na myśli rzeczy, które mogą przyczynić się do pogorszenia Twojego nastroju. Unikaj zatem alkoholu, narkotyków (w tym marihuany), nie czytaj informacji ze świata, które mogłyby Cię zestresować lub zasmucić. Sam najlepiej wiesz, co sprawia, że jesteś szczęśliwy a co potrafi Twój nastrój zepsuć, nawet kiedy dobrze się czujesz. To samo tyczy się ludzi. Postaraj otoczyć się ludźmi Tobie przychylnymi, którzy będą wspierać Twoje starania w walce o lepszy nastrój.

Pozostań w kontakcie z ludźmi.

Nie izoluj się w ciemnym pokoju, chociaż jest to na pewno coś, co wygląda na najlepsze rozwiązanie. Zjedz posiłek ze swoją rodziną/przyjaciółmi, nawet jeśli nie jesteś głodny na pewno wciśniesz w siebie jeden kęs. Obejrzyj film lub ciekawy program. Chodzi tu o podtrzymanie interakcji międzyludzkich, gdyż będąc w towarzystwie innych ludzi, rzadko kiedy będziesz miał czas no rozmyślanie o tym, jakie Twoje życie jest bezkształtne i beznadziejne. Nie musisz zabierać głosu, po prostu bądź z nimi.

Dbaj o swój sen i zdrową dietę.

Nie przesadzaj z kawą, jeśli musisz już ją wypić, to postaraj się to zrobić przed godziną jedenastą rano. Wyklucz z diety wszelkiego rodzaju napoje energetyzujące i zminimalizuj spożycie węglowodanów, szczególnie cukrów. Jedz dużo warzyw i unikaj przetworzonych pokarmów.

---

Podczas procesu rekonwalescencji najważniejsze jest, żeby iść do przodu. Ktoś może powiedzieć „łatwo jest mówić niż zrobić”, być może, ale bez działania, bez swojego zaangażowania nie osiągniesz zamierzonego efektu, a depresja, rozpacz i zżerające zwątpienie na stałe zagoszczą w Twoim życiu.

Każdy chory jest inny, każdy dzień jest inny, ale jeżeli dzisiaj Ci nie poszło, jedno co możesz zrobić na pewno to spróbować jeszcze raz jutro.

Moim pacjentom zawsze polecam zastosować chociaż jedną z wyżej wymienionych wskazówek i konkretnie się do niej przyłożyć – przynajmniej przez miesiąc.

Rezultaty możesz ocenić sam, a ja tymczasem zapraszam do dyskusji.

Czy jest coś konkretnego co Wam szczególnie pomaga a co mogłoby również pomóc innym? Podzielcie się swoją wiedzą i doświadczeniami.

Pozdrawiam

Zuzanna

Jeśli doświadczasz myśli samobójczych, koniecznie skontaktuj się ze specjalistą.

---

Zuzanna Gąsienica

Podobne artykuły.